Het IJslandse basisonderwijs gaat hard achteruit. Een derde van de IJslandse jongemannen is analfabeet na tien jaar onderwijs. Een op de tien meisjes van 14 is bang om gepest te worden op school. Het medicijngebruik onder IJslandse kinderen behoort tot het hoogste ter wereld en recente initiatieven van de regering hebben de zaak slechts verergerd.

Het is misschien verkeerd om de gehele schuld bij het onderwijssysteem te leggen, maar ouders in IJsland hebben nu eenmaal geen alternatief. Het is verplicht om onderwijs te volgen dat een stempel van goedkeuring heeft van de staat. Er zijn slechts enkele alternatieve scholen, en zelfs die zijn gedwongen om het staatscurriculum te volgen.

Basale economische principes leren ons dat een gebrek aan competitie leidt tot een gebrek aan competentie. Daarom is het weinig verassen dat een onderwijsmonopolie zoals dat van IJsland in rap tempo vervalt.

Thuisonderwijs doet het beter dan staatsonderwijs. Het zou een goede manier kunnen zijn voor veel gezinnen om de negatieve onderwijstrend in IJsland te keren. Bovendien is het een natuurlijk recht van ouders om toe te zien op het onderwijs van hun eigen kinderen.

Ouders in IJsland aanvaarden de huidige situatie grotendeels omdat ze niet beter weten. Ze zijn geconditioneerd om te geloven dat de overheid volledig verantwoordelijk is voor het onderwijzen van hun kinderen. In de 18e eeuw waren ouders in IJsland wettelijk verplicht om hun kinderen te leren lezen, schrijven en om ze de Bijbel te laten bestuderen. In die tijd was de geletterdheid erg hoog. In de late 19e eeuw kwamen de eerste basisscholen in sommige plaatsen en werd rekenen toegevoegd aan het curriculum. In 1908 begon IJsland te eisen dat kinderen staatsscholen bezochten tussen de 10 en 14 jaar. Gedurende de 20e eeuw heeft het publieke onderwijssysteem zich ontwikkelt tot de huidige omvang.

Tussen 1995 en 2009 was thuisonderwijs in enkele gevallen toegestaan als uitzondering op het systeem. In 2009 kwam er een regeling op het gebied van thuisonderwijs, die eiste dat ten minste één van de ouders een onderwijslicentie zou moeten hebben. Ouders moeten ook een door de staat verplicht curriculum volgen.

Maar veel ouders in IJsland vechten nog steeds voor hun vrijheid van onderwijs!

Deze situatie geeft bezorgde burgers van over de hele wereld de mogelijkheid om een sterke vuist te maken voor de vrijheid van onderwijs en thuisonderwijs.

Als je deze petitie tekent, zal je handtekening direct naar IJslands president Guðni Th. Jóhannesson gestuurd worden en naar het IJslandse ministerie van Onderwijs, Wetenschap en Cultuur.

Door de petitie te tekenen, kun je je steun tonen voor de pogingen om de onderwijswetgeving in IJsland te veranderen. Bovendien zou de zaak uiteindelijk bij het Europese Hof voor de Mensenrechten terecht kunnen komen. Als het Hof het eens is dat het beperken van de vrijheid van onderwijs tot gecertificeerde leraren ingaat tegen een van de kernprincipes van iedere westerse grondwet – gelijke rechten voor de wet –  zou dit de zaak voor het toestaan van thuisscholing in andere landen versterken.