Goed nieuws! Vandaag is in hoger beroep besloten dat de eerdere uitspraak wordt teruggedraaid. De artsen mogen niet aborteren!

Een Brits gerechtshof heeft bepaald dat een moeder met leermoeilijkheden, die nu 22 weken zwanger is, haar kind moet laten aborteren. De vrouw zou in de 20 zijn en is gediagnosticeerd met een matige verstandelijke beperking.

De artsen claimen dat een abortus in het belang is van de zwangere vrouw, daarbij compleet voorbijgaand aan het belang van het ongeboren kind en aan het feit dat de vrouw zelf de zwangerschap wil uitdragen. De betrokken maatschappelijk werker gaf aan het niet met het oordeel van de artsen eens te zijn en het juridische team van de vrouw zegt dat er “geen degelijk bewijs” is voor de gestelde claim.

De moeder van de zwangere vrouw heeft zelf aangeboden te zorgen voor haar kleinkind wanneer hij/zij geboren wordt en stelt dat de artsen van haar dochter haar “mogelijkheden en begrip hebben onderschat...”

Rechter Lieven zei dat ze geloofde dat het te moeilijk zou zijn voor de grootmoeder om voor zowel haar dochter als haar kleinkind te zorgen.

De rechter zei dat het een “enorme” beslissing was en dat ze zich “acuut bewust was van het feit dat het een immense inbreuk is van de Staat om een vrouw te bevelen haar zwangerschap te laten beëindigen, wanneer het erop lijkt dat ze dit niet wil”.

Na dit te hebben toegegeven, gaf ze niettemin de opdracht om het kind van deze moeder te laten aborteren, tegen haar wil.

“Ik denk dat [de vrouw] een groter trauma zou oplopen van het weghalen van het kind [na de geboorte],” zei Lieven, omdat “het op dat moment een echte baby zou zijn.”

Lieven verduidelijkte verder dat “hoewel het [kind] echt is voor de vrouw, heeft ze nu geen baby buiten haar lichaam die ze kan aanraken.”

Lievens beweringen dat haar beslissing in het belang is van de vrouw en dat “ik moet optreden om [haar] bestwil, niet omwille van hoe de samenleving aankijkt tegen zwangerschapsbeëindiging” lijken erg onwaarachtig.

De pro-abortus-ideologie van de rechter is duidelijk en haar verleden als pleitbezorgster van abortus  maakt haar ongeschikt om recht te spreken in deze zaak. In 2011 vertegenwoordigde ze de British Pregnancy Advisory Service (Britse Zwangerschapsadviesdienst), de grootste Britse abortus-aanbieder, en in 2016 stelde ze bij een zitting dat de Noord-Ierse abortuswetten (abortus is in Noord-Ierland in de meeste gevallen verboden) een schending waren van de Engelse ‘Human Rights Act’, een schending van de mensenrechten dus.

In 2017 zei ze dat de Noord-Ierse abortuswetten lijken op marteling en discriminatoir zijn.

Het is duidelijk dat ze haar eigen visie op “zwangerschapsbeëindiging” toestaat haar oordeel te beïnvloeden.

Het komt erop neer dat de rechter heeft gezegd dat het beter is voor deze vrouw om onder dwang een late abortus te ondergaan, dan om haar haar kind te laten houden en haar eigen moeder ervoor te laten zorgen.

De naam en locatie van de vrouw zijn onbekend. Teken daarom deze petitie aan de Britse staatssecretaris voor Gezondheid, Matt Hancock, om hem om op te roepen om in te grijpen in deze zaak en al het mogelijke te doen om te zorgen dat de Britse staat hier niet haar grenzen te buiten gaat. Dit is een verschrikkelijke beslissing van de rechter, waartegen we ons uit moeten spreken.

Het is belangrijk dat je nu deze petitie tekent. We weten niet hoelang deze vrouw en haar kind nog hebben, voordat de staat haar dwingt tot abortus.