Laten wij de verantwoordelijkheid om te beslissen over leven of dood op de schouders van kleine kinderen leggen, die al belast zijn door de stress en pijn van hun ziekte. Dit is het idee van...
Euthanasie voor kinderen dreigt een realiteit te worden in Nederland
Euthanasie voor kinderen dreigt een realiteit te worden in Nederland
Laten wij de verantwoordelijkheid om te beslissen over leven of dood op de schouders van kleine kinderen leggen, die al belast zijn door de stress en pijn van hun ziekte. Dit is het idee van de professor in de kindergeneeskunde Eduard Verhagen. Volgens hem kan dit binnen een jaar mogelijk zijn!
Momenteel wordt in Nederland een kind, juridisch gezien, niet in staat geacht dergelijke keuze op een verantwoorde manier te kunnen maken. Hierdoor zijn baby's jonger dan 1 jaar en kinderen boven de leeftijd van 12 jaar, de enigen die in extreme gevallen, in aanmerking komen voor euthanasie. Echter, Professor Verhagen denkt daar anders over. Hij is van mening dat "sommige" kinderen in staat zijn om dit soort moeilijke beslissingen te nemen. In werkelijkheid is er, terwijl u dit artikel leest, wetenschappelijk onderzoek gaande naar de beslissing over levensbeëindiging voor kinderen. Dit wordt niet uit het duim gezogen.
Een slaperig kind is niet de meest betrouwbare bron voor een krachtige en goed doordachte beslissing, laat staan een kind dat aan het vechten is tegen ziekte. Professor Verhagen gelooft dat de kinderen die "in staat zijn" deze beslissing te nemen, in staat zullen zijn om dat te doen met behulp van een kinderpsycholoog of -psychiater.
Er is geen twijfel dat we ons hevig verzetten tegen deze voorgestelde plannen om een Kliniek hiervoor op te zetten. Ja, we begrijpen dat het leven met een ziekte niet gemakkelijk is, maar we zijn van mening dat de keuze om te sterven niet eenvoudiger is. Kindereuthanasie zou een allerlaatste optie moeten zijn. Er zijn te veel factoren en risico's die een rol spelen bij iets zo definitief als een besluit om te sterven.
Deze situatie moet niet worden gezien als een slecht nieuws brief, maar eerder een herinnering dat de strijd voor het leven nooit voorbij is. We achten het niet verantwoordelijk en kunnen daardoor moeilijk accepteren dat een kind in staat zou zijn om te beslissen of het wil leven of sterven. Er zijn nog andere onderwerpen, onderwerpen met minder ingrijpende gevolgen, die een leeftijdsgrens van ten minste 16 jaar vereisen. Tijdens een ziekteproces is een kind extra kwetsbaar en de combinatie met de geestelijke druk die daarbij komt kijken, zijn niet bevorderlijk om een objectieve beslissing te kunnen nemen. We moeten dan ook niet toestaan dat euthanasie voor kinderen onder deze leeftijd van 16 jaar een ‘gemakkelijke optie’ wordt. We moeten niet stilzittend, noch stilzwijgend toezien terwijl onze toekomstige generatie wordt bedreigd.